Ratownicy udzielający kwalifikowanej pierwszej pomocy, ze względu na charakter wykonywanych zadań służbowych, często są pierwsi na miejscu zdarzenia. Mają pierwszy kontakt z osobą w stanie nagłego zagrożenia życia i muszą podejmować działania mające na celu jej uratowanie. W związku z tym głównym celem kursu było przygotowanie uczestników do realizacji zadań z zakresu ratownictwa przeprowadzanego do momentu przekazania poszkodowanych jednostkom systemu lub jednostkom współpracującym z systemem Państwowego Ratownictwa Medycznego.
Podczas intensywnego kursu funkcjonariusze uczyli się i doskonalili umiejętności praktyczne przy wykorzystaniu specjalistycznego sprzętu przeznaczonego do ćwiczeń. Dodatkowo zapoznawali się z procedurami udzielania pomocy medycznej. W zespołach podejmowali działania medyczne w zaaranżowanych wcześniej scenach sytuacyjnych.
Po zakończeniu kursu uczestnicy przystąpili do egzaminu państwowego uzyskując tytuł ratownika. Nad przebiegiem egzaminu czuwał lekarz specjalista medycyny ratunkowej.
Uzyskanie tytułu Ratownika daje możliwość i obowiązek wykonywania czynności określonych w art. 14 Ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym, takich jak np. resuscytacja krążeniowo-oddechowa bezprzyrządowa i przyrządowa (także z podaniem tlenu oraz według wskazań defibrylatora zautomatyzowanego).
Ratownicy będą posługiwać się tym tytułem przez okres trzech lat od daty wystawienia zaświadczenia o ukończeniu kursu.
Nad wysokim poziomem szkolenia czuwali prowadzący szkolenie ratownicy medyczni, funkcjonariusze Państwowej Straży Pożarnej oraz wykładowcy OSS SG w Lubaniu.
